Η νευροψυχολογία (neuropsychology) είναι κλάδος της ψυχολογίας που μελετά την νοητική και συναισθηματική λειτουργία και την συμπεριφορά του ανθρώπου μέσω της δομής και λειτουργίας του εγκεφάλου. Ο/Η νευροψυχολόγος αξιολογεί την λειτουργικότητα ενός ανθρώπου με ψυχομετρικές δοκιμασίες (π.χ., τεστ νοημοσύνης) ή απεικονίσεις της εγκεφαλικής δομής και λειτουργίας, και βοηθάει τον άνθρωπο αυτό να βελτιώσει τις επιδόσεις και την λειτουργικότητά του. Συνήθως ο/η νευροψυχολόγος ασχολείται με εγκεφαλικές παθήσεις/βλάβες που πλήττουν τις νοητικές λειτουργίες, ή με αναπτυξιακές διαταραχές που εμποδίζουν την μάθηση, ή με πολύ υψηλές νοητικές ικανότητες που χρειάζονται καθοδήγηση. Η ειδικότητα του/της νευροψυχολόγου απαιτεί βαθιά γνώση των νοητικών (γνωστικών) λειτουργιών του ανθρώπου, της λειτουργικής νευροανατομίας, και των διαταραχών που πλήττουν τις λειτουργίες αυτές, η οποία αποκτάται με πανεπιστημιακές σπουδές ψυχολογίας και μεταπτυχιακές ή διδακτορικές σπουδές εξειδίκευσης στην νευροψυχολογία.

Πρωτοπόροι νευροψυχολόγοι ήταν ο Paul Broca, ο Karl Wernicke, ο Alexander Luria, ο Donald O. Hebb, ο Wilder Penfield και άλλοι. Οι επιστήμονες αυτοί διατύπωσαν πρώτοι την σχέση εγκεφαλικών περιοχών με συγκεκριμένες νοητικές λειτουργίες (π.χ., παραγωγή ή κατανόηση λόγου, μνήμη, επιτελικές λειτουργίες) καθώς και τους νευρωνικούς μηχανισμούς μάθησης πολύ πριν την ανακάλυψη και χρήση νευροαπεικονιστικών μεθόδων, μελετώντας εστιασμένες εγκεφαλικές βλάβες από εγκεφαλικά επεισόδια, όγκους, ή τραυματισμούς, καθώς και αντιδράσεις σε ερεθισμό εγκεφαλικών περιοχών ασθενών σε νευροχειρουργικές επεμβάσεις.

Τις τελευταίες δεκαετίες οι νευροψυχολόγοι χρησιμοποιούν τεχνολογικές εξελίξεις στην διαδικασία αξιολόγησης και αποκατάστασης/βελτίωσης της λειτουργικότητας. Οι εξελίξεις αυτές προσέφεραν μηχανήματα και εξοπλισμό για την καταγραφή και απεικόνιση εγκεφαλικών λειτουργιών, καθώς και για την αποκατάσταση των λειτουργιών αυτών. Τέτοιες εξελίξεις περιλαμβάνουν ηλεκτρονικές ψυχομετρικές δοκιμασίες, την δομική και λειτουργική μαγνητική τομογραφία (MRI/fMRI), το ποσοτικό ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (qEEG, ERPs), την εγγύς υπέρυθρη φασματοσκοπία (near-infrared spectroscopy, NIRS) την διεπαφή εγκεφάλου-υπολογιστή (Brain-Computer Interface, BCI), την νευροανάδραση (neurofeedback), τον μαγνητικό διακρανιακό ερεθισμό (transcranial magnetic stimulation,TMS), τον ηλεκτρικό διακρανιακό ερεθισμό (transcranial direct current stimulation, tDCS/tACS), κ.ά.